Ζώντας ένα γλυκό όνειρο
Σελίδα 1 από 1
02022011
Ζώντας ένα γλυκό όνειρο
Στις παρακάτω γραμμές θα προσπαθήσω να περιγράψω, όσο με βοηθά η μνήμη μου, την εμπειρία του ψαρέματος σε γλυκά νερά στην Κύπρο.
Όλα ξεκίνησαν μέσα στο μυαλό μου πριν από κάμποσο καιρό, με μια ιδέα που κόντευε να πάρει διαστάσεις εμμονής. Να ψαρέψω στα φράγματα της Κύπρου το ψάρι μύθος, το ψάρι που έβλεπα ξανά και ξανά σε video στο διαδίκτυο: το μεγαλόστομο Λαβράκι (largemouth bass) ή όπως λέει και ο Βαγγέλης large mouse bath.
Μια συνηθισμένη μέρα (όπως μέχρι εκείνη την ώρα έμοιαζε) χτύπησε το τηλέφωνο. Στην άλλη άκρη η σύζυξ με μια ερώτηση που με πάγωσε:
- Πρέπει να πάω για δουλειά στη Κύπρο για 3 μέρες. Θες να έρθεις μαζί?
Παύση...
Εγώ προσπαθούσα να μαζέψω το σάλιο που άρχισε να τρέχει από το ανοιχτό στόμα μου και ταυτόχρονα να αλλάξω 4 ασφάλειες που κάηκαν στον εγκέφαλό μου. Τι να πρωτοεπεξεργαστώ; Το Κύπρος; Το 3 μέρες; Το Δουλειά (άρα εγώ ελεύθερος για ψάρεμα); Ή το μεγαλόστομο που ξαφνικά έβλεπα μπροστά μου να σπαρταράει;
Την απάντηση στο ερώτημα την φαντάζεστε και αμέσως άρχισα να καταστρώνω τα σχέδια. Τι θα πάρω μαζί μου, πώς θα τα μεταφέρω κλπ. Οι μέρες μέχρι την αποχώρηση κυλούσαν βασανιστικά αργά, σε αντίθεση με το πως πέρασαν από τη στιγμή που πάτησα το πόδι μου εκεί.
Πρωί Τετάρτης λοιπόν και το χέρι μου σχημάτιζε το νούμερο του τηλεφώνου του Γρηγόρη (Greg spin). Σε λίγη ώρα έφτασα στο σημείο συνάντησης και του έσφιγγα το χέρι. Μεταφόρτωση του εξοπλισμού στο αυτοκίνητο του από το ταξί που βρισκόταν, και βουρ στο ψητό. Φτάνοντας στο σημείο (φράγμα Καλαβασού) τα μάτια μου δεν χόρταιναν την ομορφιά του τοπίου και ταυτόχρονα κάτι ασυνήθιστο για μένα συνέβαινε. Ησυχία. Απόλυτη ησυχία. Ούτε ίχνος ανθρώπινης ηχητικής παρέμβασης στο σκηνικό της φύσης. Τη μαγεία αυτή διέκοψε η φωνή του Γρηγόρη λέγοντας:
-Θα βγάλεις φωτογραφίες;
-Εννοείται. Του απάντησα και αμέσως άρχισα να τραβάω.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Μετά το πέρας της ώρας του φωτογράφου ήρθε επιτέλους και η ώρα του παιδιού.
Το καλάμι στο χέρι, η τσάντα με τα τεχνητά στον ώμο και η ειδική διαδρομή για τα μεγαλόστομα ξεδιπλώνονταν μπροστά μου. Η ησυχία ήταν τόση που άκουγα ξεκάθαρα την καρδιά μου που είχε ανεβάσει ρυθμούς λόγω των διαδοχικών ανεβοκατεβασμάτων στους μικρούς λόφους της διαδρομής. Μπροστά μου βλέπω τον Γρηγόρη να αφήνει τα πράγματα του στο έδαφος και κατάλαβα ότι είχε έρθει η ώρα. Το μαστίγωμα ξεκίνησε, τα ψάρια όμως αυτήν την εποχή δύσκολα ανοίγουν το στόμα και ακόμα πιο δύσκολα κυνηγούν. Όπως μου εξήγησε ο Γρηγόρης, το να πιάναμε θα ήταν μάλλον θαύμα, καθώς θα έπρεπε να περάσουμε το τεχνητό μπροστά από το στόμα τους, και πάλι, μπορεί να μην αποφάσιζαν να το ανοίξουν, αφού λόγω των χαμηλών θερμοκρασιών ρίχνουν τον μεταβολισμό τους και γίνονται πολύ νωχελικά και ανόρεκτα. Οι βολές ήταν πια αμέτρητες και οι ώρες είχαν περάσει ώσπου κατάλαβα ότι ο Γρηγόρης με κάτι πάλευε. Ήταν ένα μικρό Λαβράκι που δεν άργησε να έρθει έξω. Αυτό που πρόσεξα είναι ότι τα μεγαλόστομα πουλάνε πολύ ακριβά το τομάρι τους. Σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της (μικρής έστω) μάχης το ψάρι αυτό, έχει το μισό του σώμα έξω από το νερό και δεν σταματάει να χτυπιέται. Με το μάτι περίπου το υπολόγισα στα 300 γρ. και το πρώτο που μου πέρασε από το μυαλό είναι πως αν αυτό το μικρούλι λύγισε έτσι το καλάμι τότε τι θα συμβεί στον εξοπλισμό με ένα 3κιλο;
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Βγήκαν οι απαραίτητες φωτογραφίες, και το ψάρι πάλι πίσω στη μαμά του, που με τις ‘’μηχανές’’ στο φουλ εξαφανίστηκε από τα μάτια μας. Άλλες δύο συλλήψεις ακολούθησαν, πάλι από τον Γρηγόρη, με το ένα ψάρι να είναι σαφώς μεγαλύτερο, όμως σε όλες τις περιπτώσεις το C&R είναι κανόνας.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
και η αφεντομουτσουνάρα μου με το ψάρι που έπιασε ο Γρηγόρης
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Κάπου εδώ να πω ότι το ψάρεμα στα φράγματα επιτρέπεται μόνο στο φώς της ημέρας, πράγμα που σημαίνει, ότι το πρώτο ταξίδι μου στον κόσμο των γλυκών νερών τελείωσε. Μια σύντομη βόλτα, σε κοντινή θάλασσα για μερικές βολές και μια μικρή ξενάγηση σηματοδότησε το τέλος του προγράμματος της Τετάρτης.
Η επόμενη με βρήκε να συναντιέμαι με τον Ρολάνδο για βόλτα στην τοπική αγορά ειδών αλιείας για προμήθεια μερικών ‘’σουβενίρ’’ και γνωριμία με τον Ροναλντίνιο:
Ένα μεγαλόστομο λαβράκι που είχε πιάσει ο Ρολάνδος και που τώρα ξεκουράζεται σε ενυδρείο του καταστήματος που επισκεφτήκαμε.
Το μεσημέρι είχα ραντεβού με το Στάθη για ψάρεμα σε φράγμα, αλλά μετά από ίσως την καλύτερη συνεννόηση που έχω κάνει στη ζωή μου, αναβλήθηκε για αργότερα.
Το απόγευμα αφού κατάφερα επιτέλους και εν μέσω χειροκροτημάτων να συναντήσω και να γνωρίσω από κοντά τον Στάθη, βρέθηκα στην ετήσια συνάντηση που έκανε ο Παγκύπριος Σύνδεσμος Ερασιτεχνών Ψαράδων Εσωτερικών Υδάτων CFAA όπου και διαπίστωσα τη σοβαρότητα και το μέγεθος της προσπάθειας που έχουν κάνει τα παιδιά εκεί και με χαρά μου έγινα μέλος.
Το βράδυ με τον Στάθη πήγαμε σε ένα λιμάνι για λίγο θαλασσινό σπιν όπου και του έκανα ειδικά σεμινάρια ώστε να γίνει καλύτερος τερματοφύλακας (Έφαγα δύο θεαματικότατες και απανωτές τούμπες, ενώ επιστρέφαμε στο αυτοκίνητο, για να πάρουμε την απόχη που ξεχάσαμε). Λίγο μετά, είχα ένα πολύ καλό χτύπημα στη σιλικόνη μου, χωρίς όμως να καταφέρω να καρφώσω με αποτέλεσμα να την φέρω έξω κατακρεουργημένη πιθανότατα από Λούτσο.
Η εν λόγω σιλικόνη
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Κάπου εκεί έλαβε τέλος το ψάρεμα και επιστρέψαμε για ξεκούραση καθώς ο Στάθης εργάζονταν την επόμενη.
Παρασκευή πρωί συναντήθηκα με τον Ρολάνδο για ένα ακόμα τουρ στα καταστήματα αλιείας, όπου και βρέθηκα με μερικά ακόμα σουβενίρ σιλικονούχου τύπου αυτή τη φορά. Λίγες ώρες μετά βρεθήκαμε στο φράγμα Γερμασόγεια κάνοντας ρίψεις και ψάχνοντας ένα Λαβράκι το οποίο δεν ήρθε ποτέ αλλά απόλαυσα πραγματικά το τοπίο και την παρέα του Ρολάνδου που με μεγάλη μου στεναχώρια αναγκάστηκα να αποχαιρετήσω λίγες ώρες αργότερα.
Ο Ρολάνδος με φόντο τη θέα του φράγματος:
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Βράδυ παρασκευής πίσω στο ξενοδοχείο προσπαθώντας να χωρέσω μάταια τα νέα μου αποκτήματα στην τσάντα που ξαφνικά μοιάζει πολύ μικρή.
Ανασυγκρότηση εξοπλισμού και δυνάμεων και ύπνος γιατί το Σαββάτο πρωί πρωί έχει έγερση και το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής μου στον κόσμο των γλυκών νερών και των φραγμάτων.
Πράγματι στις τέσσερις και μισή, το ξυπνητήρι άρχισε το όχι και τόσο ευχάριστο τραγούδι του κι εγώ όρθιος ετοιμάζω τον εξοπλισμό και τις βαλίτσες καθώς πρέπει να αφήσω το ξενοδοχείο. Μία ώρα μετά χτυπάει το τηλέφωνο του δωματίου και από τη ρεσεψιόν με ενημερώνουν πως κάποιος κύριος με περιμένει. Ο Στάθης είχε έρθει.
Το ξημέρωμα μας βρήκε στο φράγμα Καλαβασού και λίγα λεπτά μετά εμφανίστηκε ο Άγγελος (Agelos LRK). Ο νονός μου όπως τον αποκαλώ, αφού επιμένει να με φωνάζει Γιώργο. Αμέσως μετά τις χειραψίες και τις αγκαλιές πήραμε όλου τα συμπράγκαλα στον ώμο και δρόμο για τις όχθες. Μπροστά ο Άγγελος πίσω του ο Στάθης και στο τέλος εγώ.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Η προετοιμασία πριν την κατάβαση:
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Το μαστίγωμα για μια φορά ακόμα άρχισε και συνεχόμενες βολές για ώρες δεν απέδωσαν. Η ατμόσφαιρα κάποια στιγμή έδειχνε βαριά. Μπορεί να γελούσαμε και να περνούσαμε απίστευτα όμως η ώρα που θα έπρεπε να αποχαιρετήσω το όνειρο πλησίαζε.
Φωτογραφίες τραβηγμένες από το Στάθη και απεικονίζουν τον Άγγελο με τον γράφοντα:
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Προς το μεσημέρι έκανε και την εμφάνιση του και ο Μαρτίνος (largemouth) και η χαρά μου για την γνωριμία του έσπασε για λίγο το σκούρο χρώμα που είχε αρχίσει εδώ και ώρα να εμφανίζεται μέσα μου.
Με τον Μαρτίνο:
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Ψαρέψαμε όλοι μαζί για ώρα ώσπου ο Άγγελος με τον Στάθη αποχώρισαν βαραίνοντας το κλίμα λίγο παραπάνω.
Ο Μαρτίνος λίγο πριν ακουστεί το σφύριγμα της λήξης, μου πρότεινε να αλλάξουμε φράγμα και χωρίς να το πολυσκεφτώ συμφώνησα.
Μισή ώρα μετά βρισκόμασταν Γερμασόγεια παίζοντας με τα τεχνητά μας και προσπαθώντας να απολαύσω και να χορτάσω κάθε λεπτό, ώσπου και το τελευταίο δεν άργησε να έρθει. Η ώρα της αποχώρησης είχε έρθει κι εγώ γεμάτος νέες εμπειρίες νέους φίλους και με γεμάτες μπαταρίες πακετάρισα για τελευταία φορά τον εξοπλισμό μου.
Στο αεροπλάνο ενώ απογειωνόμασταν έψαχνα να βρω τα φράγματα ώστε να τα δω για μια τελευταία φορά.
Δεν τα κατάφερα.
Ίσως καλύτερα.
Θέλω πιο πολύ να τα ξαναδώ από κοντά.
Τώρα που το ξανασκέφτομαι...
Υ.Γ. Χαίρομαι πραγματικά για το ότι έζησα μια τέτοια εμπειρία ακόμα και χωρίς προσωπικές επιτυχίες. Ταυτόχρονα είμαι πολύ χαρούμενος που γνώρισα όλα αυτά τα σπουδαία παιδιά με την καλή και ανοιχτή ψυχή τους και με την διάθεση να μου δείξουν πολλά από τα μυστικά τους.
Σας ευχαριστώ όλους για τη φιλοξενία σας περιμένω να τα ξαναπούμε με γλυκές ή αλμυρές καταστάσεις.
Όλα ξεκίνησαν μέσα στο μυαλό μου πριν από κάμποσο καιρό, με μια ιδέα που κόντευε να πάρει διαστάσεις εμμονής. Να ψαρέψω στα φράγματα της Κύπρου το ψάρι μύθος, το ψάρι που έβλεπα ξανά και ξανά σε video στο διαδίκτυο: το μεγαλόστομο Λαβράκι (largemouth bass) ή όπως λέει και ο Βαγγέλης large mouse bath.
Μια συνηθισμένη μέρα (όπως μέχρι εκείνη την ώρα έμοιαζε) χτύπησε το τηλέφωνο. Στην άλλη άκρη η σύζυξ με μια ερώτηση που με πάγωσε:
- Πρέπει να πάω για δουλειά στη Κύπρο για 3 μέρες. Θες να έρθεις μαζί?
Παύση...
Εγώ προσπαθούσα να μαζέψω το σάλιο που άρχισε να τρέχει από το ανοιχτό στόμα μου και ταυτόχρονα να αλλάξω 4 ασφάλειες που κάηκαν στον εγκέφαλό μου. Τι να πρωτοεπεξεργαστώ; Το Κύπρος; Το 3 μέρες; Το Δουλειά (άρα εγώ ελεύθερος για ψάρεμα); Ή το μεγαλόστομο που ξαφνικά έβλεπα μπροστά μου να σπαρταράει;
Την απάντηση στο ερώτημα την φαντάζεστε και αμέσως άρχισα να καταστρώνω τα σχέδια. Τι θα πάρω μαζί μου, πώς θα τα μεταφέρω κλπ. Οι μέρες μέχρι την αποχώρηση κυλούσαν βασανιστικά αργά, σε αντίθεση με το πως πέρασαν από τη στιγμή που πάτησα το πόδι μου εκεί.
Πρωί Τετάρτης λοιπόν και το χέρι μου σχημάτιζε το νούμερο του τηλεφώνου του Γρηγόρη (Greg spin). Σε λίγη ώρα έφτασα στο σημείο συνάντησης και του έσφιγγα το χέρι. Μεταφόρτωση του εξοπλισμού στο αυτοκίνητο του από το ταξί που βρισκόταν, και βουρ στο ψητό. Φτάνοντας στο σημείο (φράγμα Καλαβασού) τα μάτια μου δεν χόρταιναν την ομορφιά του τοπίου και ταυτόχρονα κάτι ασυνήθιστο για μένα συνέβαινε. Ησυχία. Απόλυτη ησυχία. Ούτε ίχνος ανθρώπινης ηχητικής παρέμβασης στο σκηνικό της φύσης. Τη μαγεία αυτή διέκοψε η φωνή του Γρηγόρη λέγοντας:
-Θα βγάλεις φωτογραφίες;
-Εννοείται. Του απάντησα και αμέσως άρχισα να τραβάω.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Μετά το πέρας της ώρας του φωτογράφου ήρθε επιτέλους και η ώρα του παιδιού.
Το καλάμι στο χέρι, η τσάντα με τα τεχνητά στον ώμο και η ειδική διαδρομή για τα μεγαλόστομα ξεδιπλώνονταν μπροστά μου. Η ησυχία ήταν τόση που άκουγα ξεκάθαρα την καρδιά μου που είχε ανεβάσει ρυθμούς λόγω των διαδοχικών ανεβοκατεβασμάτων στους μικρούς λόφους της διαδρομής. Μπροστά μου βλέπω τον Γρηγόρη να αφήνει τα πράγματα του στο έδαφος και κατάλαβα ότι είχε έρθει η ώρα. Το μαστίγωμα ξεκίνησε, τα ψάρια όμως αυτήν την εποχή δύσκολα ανοίγουν το στόμα και ακόμα πιο δύσκολα κυνηγούν. Όπως μου εξήγησε ο Γρηγόρης, το να πιάναμε θα ήταν μάλλον θαύμα, καθώς θα έπρεπε να περάσουμε το τεχνητό μπροστά από το στόμα τους, και πάλι, μπορεί να μην αποφάσιζαν να το ανοίξουν, αφού λόγω των χαμηλών θερμοκρασιών ρίχνουν τον μεταβολισμό τους και γίνονται πολύ νωχελικά και ανόρεκτα. Οι βολές ήταν πια αμέτρητες και οι ώρες είχαν περάσει ώσπου κατάλαβα ότι ο Γρηγόρης με κάτι πάλευε. Ήταν ένα μικρό Λαβράκι που δεν άργησε να έρθει έξω. Αυτό που πρόσεξα είναι ότι τα μεγαλόστομα πουλάνε πολύ ακριβά το τομάρι τους. Σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της (μικρής έστω) μάχης το ψάρι αυτό, έχει το μισό του σώμα έξω από το νερό και δεν σταματάει να χτυπιέται. Με το μάτι περίπου το υπολόγισα στα 300 γρ. και το πρώτο που μου πέρασε από το μυαλό είναι πως αν αυτό το μικρούλι λύγισε έτσι το καλάμι τότε τι θα συμβεί στον εξοπλισμό με ένα 3κιλο;
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Βγήκαν οι απαραίτητες φωτογραφίες, και το ψάρι πάλι πίσω στη μαμά του, που με τις ‘’μηχανές’’ στο φουλ εξαφανίστηκε από τα μάτια μας. Άλλες δύο συλλήψεις ακολούθησαν, πάλι από τον Γρηγόρη, με το ένα ψάρι να είναι σαφώς μεγαλύτερο, όμως σε όλες τις περιπτώσεις το C&R είναι κανόνας.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
και η αφεντομουτσουνάρα μου με το ψάρι που έπιασε ο Γρηγόρης
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Κάπου εδώ να πω ότι το ψάρεμα στα φράγματα επιτρέπεται μόνο στο φώς της ημέρας, πράγμα που σημαίνει, ότι το πρώτο ταξίδι μου στον κόσμο των γλυκών νερών τελείωσε. Μια σύντομη βόλτα, σε κοντινή θάλασσα για μερικές βολές και μια μικρή ξενάγηση σηματοδότησε το τέλος του προγράμματος της Τετάρτης.
Η επόμενη με βρήκε να συναντιέμαι με τον Ρολάνδο για βόλτα στην τοπική αγορά ειδών αλιείας για προμήθεια μερικών ‘’σουβενίρ’’ και γνωριμία με τον Ροναλντίνιο:
Ένα μεγαλόστομο λαβράκι που είχε πιάσει ο Ρολάνδος και που τώρα ξεκουράζεται σε ενυδρείο του καταστήματος που επισκεφτήκαμε.
Το μεσημέρι είχα ραντεβού με το Στάθη για ψάρεμα σε φράγμα, αλλά μετά από ίσως την καλύτερη συνεννόηση που έχω κάνει στη ζωή μου, αναβλήθηκε για αργότερα.
Το απόγευμα αφού κατάφερα επιτέλους και εν μέσω χειροκροτημάτων να συναντήσω και να γνωρίσω από κοντά τον Στάθη, βρέθηκα στην ετήσια συνάντηση που έκανε ο Παγκύπριος Σύνδεσμος Ερασιτεχνών Ψαράδων Εσωτερικών Υδάτων CFAA όπου και διαπίστωσα τη σοβαρότητα και το μέγεθος της προσπάθειας που έχουν κάνει τα παιδιά εκεί και με χαρά μου έγινα μέλος.
Το βράδυ με τον Στάθη πήγαμε σε ένα λιμάνι για λίγο θαλασσινό σπιν όπου και του έκανα ειδικά σεμινάρια ώστε να γίνει καλύτερος τερματοφύλακας (Έφαγα δύο θεαματικότατες και απανωτές τούμπες, ενώ επιστρέφαμε στο αυτοκίνητο, για να πάρουμε την απόχη που ξεχάσαμε). Λίγο μετά, είχα ένα πολύ καλό χτύπημα στη σιλικόνη μου, χωρίς όμως να καταφέρω να καρφώσω με αποτέλεσμα να την φέρω έξω κατακρεουργημένη πιθανότατα από Λούτσο.
Η εν λόγω σιλικόνη
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Κάπου εκεί έλαβε τέλος το ψάρεμα και επιστρέψαμε για ξεκούραση καθώς ο Στάθης εργάζονταν την επόμενη.
Παρασκευή πρωί συναντήθηκα με τον Ρολάνδο για ένα ακόμα τουρ στα καταστήματα αλιείας, όπου και βρέθηκα με μερικά ακόμα σουβενίρ σιλικονούχου τύπου αυτή τη φορά. Λίγες ώρες μετά βρεθήκαμε στο φράγμα Γερμασόγεια κάνοντας ρίψεις και ψάχνοντας ένα Λαβράκι το οποίο δεν ήρθε ποτέ αλλά απόλαυσα πραγματικά το τοπίο και την παρέα του Ρολάνδου που με μεγάλη μου στεναχώρια αναγκάστηκα να αποχαιρετήσω λίγες ώρες αργότερα.
Ο Ρολάνδος με φόντο τη θέα του φράγματος:
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Βράδυ παρασκευής πίσω στο ξενοδοχείο προσπαθώντας να χωρέσω μάταια τα νέα μου αποκτήματα στην τσάντα που ξαφνικά μοιάζει πολύ μικρή.
Ανασυγκρότηση εξοπλισμού και δυνάμεων και ύπνος γιατί το Σαββάτο πρωί πρωί έχει έγερση και το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής μου στον κόσμο των γλυκών νερών και των φραγμάτων.
Πράγματι στις τέσσερις και μισή, το ξυπνητήρι άρχισε το όχι και τόσο ευχάριστο τραγούδι του κι εγώ όρθιος ετοιμάζω τον εξοπλισμό και τις βαλίτσες καθώς πρέπει να αφήσω το ξενοδοχείο. Μία ώρα μετά χτυπάει το τηλέφωνο του δωματίου και από τη ρεσεψιόν με ενημερώνουν πως κάποιος κύριος με περιμένει. Ο Στάθης είχε έρθει.
Το ξημέρωμα μας βρήκε στο φράγμα Καλαβασού και λίγα λεπτά μετά εμφανίστηκε ο Άγγελος (Agelos LRK). Ο νονός μου όπως τον αποκαλώ, αφού επιμένει να με φωνάζει Γιώργο. Αμέσως μετά τις χειραψίες και τις αγκαλιές πήραμε όλου τα συμπράγκαλα στον ώμο και δρόμο για τις όχθες. Μπροστά ο Άγγελος πίσω του ο Στάθης και στο τέλος εγώ.
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Η προετοιμασία πριν την κατάβαση:
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Το μαστίγωμα για μια φορά ακόμα άρχισε και συνεχόμενες βολές για ώρες δεν απέδωσαν. Η ατμόσφαιρα κάποια στιγμή έδειχνε βαριά. Μπορεί να γελούσαμε και να περνούσαμε απίστευτα όμως η ώρα που θα έπρεπε να αποχαιρετήσω το όνειρο πλησίαζε.
Φωτογραφίες τραβηγμένες από το Στάθη και απεικονίζουν τον Άγγελο με τον γράφοντα:
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Προς το μεσημέρι έκανε και την εμφάνιση του και ο Μαρτίνος (largemouth) και η χαρά μου για την γνωριμία του έσπασε για λίγο το σκούρο χρώμα που είχε αρχίσει εδώ και ώρα να εμφανίζεται μέσα μου.
Με τον Μαρτίνο:
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Ψαρέψαμε όλοι μαζί για ώρα ώσπου ο Άγγελος με τον Στάθη αποχώρισαν βαραίνοντας το κλίμα λίγο παραπάνω.
Ο Μαρτίνος λίγο πριν ακουστεί το σφύριγμα της λήξης, μου πρότεινε να αλλάξουμε φράγμα και χωρίς να το πολυσκεφτώ συμφώνησα.
Μισή ώρα μετά βρισκόμασταν Γερμασόγεια παίζοντας με τα τεχνητά μας και προσπαθώντας να απολαύσω και να χορτάσω κάθε λεπτό, ώσπου και το τελευταίο δεν άργησε να έρθει. Η ώρα της αποχώρησης είχε έρθει κι εγώ γεμάτος νέες εμπειρίες νέους φίλους και με γεμάτες μπαταρίες πακετάρισα για τελευταία φορά τον εξοπλισμό μου.
Στο αεροπλάνο ενώ απογειωνόμασταν έψαχνα να βρω τα φράγματα ώστε να τα δω για μια τελευταία φορά.
Δεν τα κατάφερα.
Ίσως καλύτερα.
Θέλω πιο πολύ να τα ξαναδώ από κοντά.
Τώρα που το ξανασκέφτομαι...
Υ.Γ. Χαίρομαι πραγματικά για το ότι έζησα μια τέτοια εμπειρία ακόμα και χωρίς προσωπικές επιτυχίες. Ταυτόχρονα είμαι πολύ χαρούμενος που γνώρισα όλα αυτά τα σπουδαία παιδιά με την καλή και ανοιχτή ψυχή τους και με την διάθεση να μου δείξουν πολλά από τα μυστικά τους.
Σας ευχαριστώ όλους για τη φιλοξενία σας περιμένω να τα ξαναπούμε με γλυκές ή αλμυρές καταστάσεις.
Έχει επεξεργασθεί από τον/την DJvader στις 3/2/2011, 00:10, 1 φορά
______________________________________
Δεν είμαι εδώ για να το παίξω δάσκαλος σε κανέναν.....
Ζώντας ένα γλυκό όνειρο :: Σχόλια
Απ: Ζώντας ένα γλυκό όνειρο
Κανε υπομονη γιωργο και θα ξαναερθεις κυπρο για μια αξεχαστη εμπειρια,δεν μπορω να πω παραπανω πραγματα [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Χαρα μου που γνωρισα εναν τοσο ευχαριστο ανθρωπο!εχεις πολυ θετικη ενεργεια!
Χαρα μου που γνωρισα εναν τοσο ευχαριστο ανθρωπο!εχεις πολυ θετικη ενεργεια!
Τόσο εγώ όσο και όλα τα άλλα παιδιά, χαρήκαμε πολύ τις λίγες ώρες που περάσαμε μαζί σου!
Να σαι καλά Κωστή, κανόνισε για δεύτερο γύρο!
Να σαι καλά Κωστή, κανόνισε για δεύτερο γύρο!
Ρε φίλε πραγματικά με ταξίδεψες και ένοιωσα μέχρι καιτην στεναχώρια σου.. Μπράβο ρε παιδιά..!!!!!
Τρομερη περιγραφη.και τρομερη εμπειρια επισης!!!!!Αυτο σημαινει ευχαριστη παρεα!!!Και αυτο ειναι οι Greekspinners!!!
Κωστα εγω το μονο που λυπηθηκα ειναι οτι δεν σε γνωρισα.δεν πειραζει ομως παντα υπαρχει δευτερη φορα [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.] τουλαχιστων περασες καλα με τα παιδια και αυτο εχει σημασια
Αυτά είναι εμπειρίες και ωραίες καταστάσεις.
Η περιγραφή ήταν σαν να βρισκόμασταν κι εμεις εκει και να το ζούμε αν και πιστεύω ότι θα θέλαμε πολλοί από μας να το ζήσουμε πραγματικά.
Μπράβο σας παιδιά!
Υ.Γ Κώστα +1 για την εμπειρία και την περιγραφή. Σου το έχω ξαναπεί να γράψεις κανένα βιβλίο μην πάει το ταλέντο χάμενο.
Η περιγραφή ήταν σαν να βρισκόμασταν κι εμεις εκει και να το ζούμε αν και πιστεύω ότι θα θέλαμε πολλοί από μας να το ζήσουμε πραγματικά.
Μπράβο σας παιδιά!
Υ.Γ Κώστα +1 για την εμπειρία και την περιγραφή. Σου το έχω ξαναπεί να γράψεις κανένα βιβλίο μην πάει το ταλέντο χάμενο.
Κώστα, τώρα είδα το άρθρο!!!! Τι να προσθέσω? Ότι ακόμη γελώ με το xpod? Ή με το ότι ψήλωσα 20 εκατοστά στο πρώτο μου ψάρεμα μαζί σου (μην πάει αλλού ο νούς σας, τόσο με ψήλωσε κι εμένα και τον Κώστα η λάπη κάτω απ'τις σόλες από την βροχή που έπεφτε!!!).
Κώστα, ήταν τιμή μας που μας επισκέφθηκες, και ελπίζω σύντομα να σε έχουμε κοντά μας περισσότερο και πιο οργνωμένα ώστε να σου εγγυηθούμε και κανένα καθαρά δικό σου μεγαλόστομο!!!!
Κώστα, ήταν τιμή μας που μας επισκέφθηκες, και ελπίζω σύντομα να σε έχουμε κοντά μας περισσότερο και πιο οργνωμένα ώστε να σου εγγυηθούμε και κανένα καθαρά δικό σου μεγαλόστομο!!!!
Κώστα μπράβο που άρπαξες την ευκαιρία και έζησες μια εμπειρία γεμάτη απο φύση και νέους φίλους! Το αποτέλεσμα είναι οτι γύρισες με όμορφες εικόνες και με full μπαταρείες... Εξάλλου η διαδρομή έχει την αξία, με όλες τις μικρές στιγμές, απο την γνωριμία με νέους φίλους μεχρι και ένα ποτηράκι κρασί με την γυναίκα! [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
παρα πολυ ωραιο το αρθρο σου κωστα με πολυ ωραια περιγραφη!σα να ηρθαμε και εμεις στην κυπρο!
Τι να πω η περιγραφη σου ηταν για οσκαρ.. μας ταξιδεψες πραγματικα! χαιρομαι που η καλη παρεα μας μεγαλωνει και εξω απο τα συνορα!.. ενα μεγαλο μπραβο απο εμενα σε εσενα, αλλα και στα παιδια για την θερμη υποδοχη που σου εκαναν!
+._
+._
Εύχομαι σε όλους σας να ζήσετε τις στιγμές που έζησα. Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
|
|